[Sandra vLBijdrager]

AMSTERDAM – Door het opvoeden van kinderen voelen moeders zich in grote mate geïsoleerd en aan huis gebonden.
Dat blijkt uit onderzoek van Galaxy Research onder 1000 vrouwen. 89 procent van de moeders geeft toe dat het opvoeden van kinderen een isolerende werking heeft. 24 procent voelt zich ‘op de meeste dagen’ afgesloten van het leven buiten haar kinderen, 12 procent voelt zich altijd geïsoleerd en 13 procent zegt dit gevoel juist níet te herkennen.

Schuldig voelen

Meer dan de helft van de vrouwen voelt zich schuldig over de manier waarop zij haar werkleven met haar kinderen combineert. 47 procent van de ondervraagde vrouwen zegt minder dan twee uur vrije tijd per week te hebben. De deelneemsters tussen de 30 en 34 jaar oud geven aan per dag slechts 33 minuten tijd voor zichzelf te hebben, de vrouwen van 40 jaar en ouder hebben circa 45 minuten per dag helemaal niets aan hun hoofd.

Bang om hulp te vragen

Opvoeddeskundige Pinky McKay in de Syndney Morning Herald: “Vaak zijn moeders bang om om hulp te vragen, omdat het idee overheerst dat andere moeders het ook allemaal aankunnen. Hierdoor voelen vrouwen zich geïsoleerd, omdat ze bang zijn veroordeeld te worden of omdat ze denken dat ze op een bepaalde manier falen.”

Wat zou de last van deze moeders verlichten?

Hulp in het huishouden (35%)
Flexibele werktijden (26%)
Dichter bij familie wonen (17%)
Een hechtere sociale gemeenschap (6%)
Evenveel dagen verlof voor moeder én vader (2%)

Bron: Telegraaf http://www.telegraaf.nl/vrouw/ouder_kind/11648950/__Moeders_voelen_zich_gesoleerd_door_opvoeden__.html

Herken jij dit gevoel van isolement? Durf jij ook niet snel om hulp te vragen? Heb je tips voor andere moeders die zich geïsoleerd voelen? En wat zou jouw leven een tikkeltje gemakkelijker maken? Praat met ons mee!

[Sandra V.Bijdrager]

Wat jammer dat er in dit onderzoek niet naar voren komt hoe oud de kinderen zijn. Dat vind ik nl wel een verschil… Vooral door de hele kleintjes ben je inderdaad erg aan huis gebonden. Het is vaak al een hele heisa voor je de deur uit ben…dat je er soms maar niet eens aan begint. Dan zit je nog met de middagslaapjes en als je een beetje pech hebt is de 1 wakker al de ander slaapt en vice versa. Dan zit je al heel snel in een isolement…
Ik heb dat ook wel eens zo ervaren hoor…dat ik geen kant op kon door de zorg voor de kids.

Maar nu ze beiden naar school gaan geniet ik echt van mijn “vrijheid”. Ik kan de uren dat zij op school zijn zelf weer invullen en Sandra zijn…en niet alleen maar mama. Ik ben een paar ochtendjes gaan werken, kan ongestoord bij mijn pa op bezoek of, zoals vandaag, de hele bovenverdieping eens grondig schoonmaken. Even een bakkie doen bij een vriendin of zonder dreindende meisjes eens lekker shoppen het kan allemaal. En als school uit is…dan glip ik moeiteloos in mijn moederrol…geen isolement voor mij. Of toch…ik zou het soms wel eens fijn vinden als ik ’s avonds wat gemakkelijker het huis uit kon…maar dat lig meer aan het werk van manlief dan aan het feit dat we kinderen hebben…

[Sandra vLBijdrager]

Je hebt gelijk, de leeftijd wordt niet genoemd in het artikel. Ik ging er zelf gelijk vanuit dat het om de “tropenjaren” gaat, dus de leeftijd 0-4 jaar. Die vind ik zelf ook het meest pittig. Als ze eenmaal op school zitten krijg je weer veel vrijheid terug. Al mis ik ze dan ook wel heel erg hoor!

[LauraMilanBijdrager]

Ik voel me niet geisoleerd door mijn zoon, maar ik ben als gastouder gaan werken en daardoor voel ik me wel geisoleerd! Vandaar dat ik heb besloten weer een baan te zoeken “buiten de deur”. Het hele dagen thuis zitten met andere kinderen vind ik erg benauwend. Als ik vrij ben met mijn zoon heb ik dat helemaal niet! Nou heb ik wel het geluk dat ik een zeer makkelijk kind heb dat ik overal mee naartoe kan nemen. Natuurlijk zou ik weleens ’s avonds spontaan met mijn man weg willen, maar ja dan maar wat meer “moeite” doen om op stap te kunnen.