-
Hoi hippe mama’s.
Ik heb een heleboel nichten waar ik vaak naar toe ga.
Sommige met kinderen, andere zonder.
Alleen weet ik niet zo goed hoe mijn zoontje (1,5 jaar) hen straks zou moeten aanspreken.
Tante en oom vind ik niks, Tygo heeft 1 tante, mijn zus en verder een heleboel oud-ooms en -tantes, waar hij dus ook oom en tante tegen zegt.
Bovendien zijn mijn nichten geen tantes van hem.
Maar de voornamen zeggen tegen volwassen mensen vind ik ook raar.Hoe doen jullie dat?
Is hier een woord voor, of hebben jullie zelf iets bedacht?Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties!
Groetjes,
Jolanda -
Ik zou toch voor voornamen gaan. Mijn opa en oma zijn voor hem ook opa en oma en mijn neefjes en nichtjes zeggen we ook tante bij. We noemen wel iedereen bij de naam. Nu zal hij het nu natuurlijk nog niet echt meekrijgen, maar uiteindelijk denk ik dat dat het minst verwarrend werkt? (ik heb geen idee hoor) wij zeiden ook tante tegen vriendinnen van mijn moeder vroeger, geen idee waarom, maar dat zat er gewoon in ofzo 🙂
-
Ik vind dat ook altijd een lastig iets… Ook bij vriendinnen. Sommigen geven zelf al aan tante genoemd te willen worden (terwijl ze dat niet zijn) en anderen zeggen zelf alleen hun voornaam tegen de kinderen.
Strikt genomen zijn natuurlijk alleen jouw eigen broers en zussen de oom en tante. Mijn kinderen zeggen tegen de meeste vriendinnen van mij en nichtjes/neefjes van ons gewoon de voornaam.Wat dat betreft is de maatschappij ook veranderd. Vroeger was het heel normaal om tegen elke volwassene U te zeggen, maar tegenwoordig zeggen we met zijn allen tegen de kinderen “zeg maar je hoor”. Heel erg leuk, maar het zorgt er wel voor dat mijn kinderen dus nu tegen vrijwel niemand U zeggen, omdat het te verwarrend voor ze is.
Wat dat betreft kun je beter in Belgie wonen, daar zegt tenminste iedereen U tegen elkaar 😀 Ik vind dat echt heel mooi!
-
Wij willen dat Tygo tegen alle volwassenen u gaat zeggen, vreemden en bekenden.
1 nicht zegt steeds tegen hem dat ze tante Lieke is.
Maar wij willen dat als hij tegen de 1 de voornaam zegt, hij dat ook tegen de andere moet zeggen.
Anders wordt het helemaal verwarrend voor hem denk ik.
Dus ik denk dat het gewoon voornamen zeggen wordt.
Bedankt voor het meedenken! -
Bij ons zijn het gewoon de voornamen.
Voor onze ooms en tante’s neefjes en nichtjes.Als hun eigen ooms en tante’sToen ik klein was noemde ik mijn opa en oma in Duitsland opa en oma kipkip.
Hier zit wel een verhaal aan waardoor ze de naam hebben gekregen.
Maar ook voor onze kids is het gewoon opa en oma kipkip.Mijn andere opa en oma zijn Ouwe opa en Ouwe oma.
Met u aanspreken doen ze hier alleen bij mensen die ze niet of nauwelijks kennen
-
Onze kinderen zeggen tegen onze vrienden ook tante en oom…gewoon omdat ik het niet prettig vind dat kinderen volwassenen bij hun voornaam aanspreken. Misschien ben ik er ouderwets in…
Net als Sandra vind ik het jammer dat ze bijna geen u meer zeggen tegen volwassenen….ik heb erg mijn best gedaan dat er wel in te houden maar als iedereen zeg “zeg maar je” dan is dat moeilijk vol te houden. Gelukkig heb ik het er wel in kunnen houden tegen opa en oma…
De meiden weten heel goed welke tante’s en ooms familie zijn en welke niet…dat heb ik ze wel uitgelegd.
Ik vind het ook een soort van respect tonen…zo noemen ze de buren ook bijv. buurvrouw Ciska … i.p.v. alleen de voornaam…
-
Ik ben helemaal niet opgevoed met ‘u zeggen’. Ook mijn opa en oma willen het niet horen, voelen ze zich oud 😉
Maar inderdaad wel als gevolg dat ik iemand lastig met u aanspreek. Informeel maakt dat natuurlijk niet veel uit, maar voor formele dingen moet ik vaak wel helemaal omschakelen. Ik weet natuurlijk wel hoe het hort etc. Maar ik kan wel begrijpen dat het voor kinderen heel lastig is. Ik vond het altijd heel raar als vriendjes/vriendinnetjes u zeiden tegen mijn ouders of zelfs tegen hun eigen ouders. Het ligt er maar aan wat je gewend bent denk ik… -
Ik vind het zelf lastig blijven. Ook hangt het veel af van de persoon zelf natuurlijk, maar veelal vinden de kinderen zelf ook wel een oplossing. Zo hebben wij nu een oma “winkel”. Jullie mogen 1 keer raden……. :blij:
Mijn broer en ik hebben, aan vaders kant, een 3-tal (nog steeds) vrijgezelle ooms die geen oom genoemd wilden worden, terwijl de tante gewoon wel tante genoemd wordt.
En aan onze moeders kant noemen we wel alle broers en zussen oom en tante.Wat ook wel grappig is, dat in de straat waar wij opgegroeid zijn en tegenover ons in 3 huizen echt familie van elkaar woont en die kinderen (van onze leeftijd!) die natuurlijk oom en tante noemden. En de andere kinderen in de straat, waaronder mijn broer en ik, namen dat spelender wijs over. Dus onze eigen ooms noemde wij nooit oom , maar alle buurvrouwen en buurmannen wel tante en oom!!!
Ach, zo vond een tante (zus van mijn moeder) het tijd dat ik echt geen tante meer hoefde te zeggen, dus of ik haar bij de alleen de voornaam wilde noemen. Maar dat lukt gewoon niet……… hahaahhaaa
Oja, mijn broer wordt geen oom genoemd. Maar misschien was dat wel omdat hij pas 24 was toen mijn oudste geboren werd??? Er is nooit over gesproken ofzo, het is zo vanzelf gegaan. En mocht hij ooit kinderen krijgen, ga ik er nog eens over nadenken of ik tante genoemd wil woren. “Tante Sas” dat klinkt wel lekker toch :goedgedaan:
-
Mijn vriendjes en vriendinnetjes noemden mijn opa en oma ook altijd opa en oma.
Tegen mijn opa en oma in duitsland sprak ik wel altijd met U Maar tegen mijn opa en oma in nederland nooit.Mijn vader vond het altijd belangtrijk dat ik mensen wat geen familie was met meneer,mevrouw en u moest aanspreken.Ook moest ik met 2 woorden spreken.
Als ik dan antwoord gaf met alleen ja dan zei mijn vader: Ja wat ??Ook is mij geleerd om respect te tonen naar oudere mensen.
Ze voorlaten gaan,Van men plek gaan als een oudere geen zitplaats heeft of ouderen hulp aan bieden viel daar onder.
En ik moest me altijd netjes voorstellen door een hand te geven en dan mijn naam te noemen.Mijn vriend hier in tegen is daar niet mee opgegroeid.
Toen hij voor het eerst bij ons thuis kwam en tegen mijn vader zei moi ik ben Mike.Zei mijn vader zou jij je niet eerst netjes voorstellen.
Wij verwachten van onze kinderen het zelfde als hoe ik het ook geleerd heb.En ook mijn vriend gaat er in mee en doet het inmiddels zelf ook :goedgedaan:
-
Ik denk dat het inderdaad net is wat je gewent bent en ook een stukje cultuur.
Mijn man is een indo.. daar is het heel onbeleeft om een ouder iemand met je of alleen een voornaam aan te spreken.
Onze zoon zegt tegen iedereen u.. ook tegen ons..
Verder zijn mijn opa en oma en van mijn man opi en omi.
onze ouders gewoon opa en oma.
mijn nichtjes gewoon bij de voornamen (maar dat zijn nog kinderen.. de oudste is 16 de jongste 7)
Onze ooms en tante’s (dus zijn oud ooms en tante’s) noemt hij ook gewoon oom en tante.
we hebben beide geen broers of zussen.
Andere mensen die dicht bij ons staan noemt hij ook oom en tante of opa en oma (hangt van de leeftijd af)
en mensen die verder weg staan noemt hij meneer of mevrouw.
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.