[SimoonBijdrager]

“Spoel deze maar door de wc!” Met die mededeling krijg ik een kom in m’n handen geduwd en doen twee zwarte, nogal nerveuze vissen hun intrede in ons gezin. Mijn vriend heeft ze gekregen toen hij afscheid nam op zijn vorige werk. Grapje van de collega’s die weten hoe dol hij is op huisdieren. Gelukkig voor de visjes denk ik daar toch anders over en krijgen ze een mooi plekje op het oude kastje van overgrootoma. Inmiddels zijn we anderhalf jaar en twee kommen verder. De eerste is namelijk wel erg klein en lelijk, het tweede stylish verantwoorde exemplaar blijkt niet bestand tegen de rand van de wasbak. Daarom wonen onze geschubde huisgenoten nu in een kogelvrije aquariumbak. Mooi is anders, maar groot voordeel is dat onze dochter ze nu nog beter kan zien. Vanaf het moment dat ze hen in de gaten had, is ze fan. Voordat ze gaat slapen, wil ze altijd nog even dag zeggen. Ze helpt mee met voeren… met als gevolg dat er hele bussen voer in het water belanden en het allerliefste wil ze ze even ‘nuffelen’ (knuffelen). Hele verhalen houdt ze ook terwijl ze bij de kom staat. Het favoriete onderwerp: eten. En dan vooral wat je niet kunt/ mag eten. Want de visjes scharrelen wel eens wat tussen de stenen door. Wie weet vinden ze daar nog een lekker hapje voor tussendoor. Maar meisje is in de volle overtuiging dat ze de stenen proberen op te eten. Dat mag zij zelf niet en, omdat we hier in huis niet met twee maten meten, geldt dat dus ook voor de vissen. “Sjtene opete nee! Zere buikie van”, hoor ik haar regelmatig vol overtuiging verkondigen. “Happie van e eten nemen. Isse lekke. Toe maa! Word e goot van. Sjtene lekke nee”. En zo hoor ik mijn eigen teksten bijna letterlijk terug bij mijn peutermeisje die haar uiterste best doet om de vissen zo goed mogelijk op te voeden.

[MaMarieke85Bijdrager]

Heeeeeeerlijk! 😆
Prachtig verhaal, en ik ben het helemaal met haar eens hoor, stenen zijn niet lekker 😉

Wij hebben alleen een poes (nogal een geflipt exemplaar dat op een leeftijd van 5 weken is verstoten door haar moeder en dus al sindsdien bij mij woont). Ze is niet lief en totaal geen schootkat, maar het is mijn meisje. Als ik haar roep komt ze naar me toe (vaak omdat er verwacht wordt dat ze dan te eten krijgt). Ik merk sinds kort dat Gabriel dat probeert na te doen, het geluidje dat ik maak als ik haar roep, heeel grappig 😉

[fambloemBijdrager]

Hahaha leuk verhaal,En ja de kleintjes nemen snel iets over.
Ook wij hebben een aqaurium vol met vissen en 4 axelotten.
Onze dochtertje van 4 houd van het gewone vissen met een hengel.
Als ze dan vroeg of we gingen vissen en het antwoord was nee,Kregen we als tegen spraak
we kunnen ook in vis-qarium vissen zit toch ook vis in.
Maar daar zijn ze natuurlijk niet voor bedoeld

[Sandra V.Bijdrager]

hahahaha…ook ik hoor regelmatig mijn eigen woorden terug uit de monden van de meiden. Zij zijn dan al ietsies ouder…en hebben ook een messcherpe timing…steeds vaker sta ik ze licht uit het veld geslagen aan te kijken omdat ze me dan heel fijntjes op mijn eigen missers wijzen…