-
Wij hebben gekozen voor een school in een goede buurt, maar de voornaamste reden hiervoor is het type onderwijs, Montessori! Maar ik vind het wel belangrijk dat er niet alleen maar witte kinderen op zitten. Zo zit de samenleving niet in elkaar. Op deze school zitten gelukkig ook allochtone kinderen of autochtone kinderne met een andere huidskleur. Nu zit er een nieuw jongetje bij Daniël in de klas, volgens mij van Turkse afkomst. Ik had hem al een paar keer gevraagd hoe het jongetje heet maar dat kon hij me niet vertellen, het was een moeilijke naam. Dus vroeg ik het vandaag aan zijn moeder die me duidelijk niet begreep. Ze spreekt volgens mij geen woord Nederlands. Ik was echt verbaasd en had niet verwacht dat in 2011 nog bestaat!
Jammer ook want zo maken andere ouders natuurlijk minder snel contact en misschien staat dat het kind ook wel in de weg als hij straks bij vriendjes wil gaan spelen en zo.
Hoe gekleurd is de school van jullie kinderen? En hebben jullie daar speciaal voor gekozen? -
Juist doordat wij gekozen hebben voor een openbare school, heb je automatisch ook een mix van nationaliteiten en geloven. Ik vind het heel goed dat de kinderen van alle geloven iets mee krijgen. Charlotte weet bijvoorbeeld precies te vertellen wat het suikerfeest inhoudt.
Toch ben ik ook niet uitsluitend enthousiast over de autochtone kinderen of eigenlijk ouders. Elke keer loop ik er weer tegen aan dat er niet te communiceren valt met de ouders en een speelafspraak is dus eigenlijk nauwelijks mogelijk met de kinderen. Natuurlijk zijn er ouders die de taal prima beheersen, maar wat zijn er nog veel die zich niet of nauwelijks verstaanbaar kunnen maken.Het toppunt was een vriendje dat bij ons kwam spelen. Ik had met de moeder een tijd afgesproken dat ze hem op zou komen halen. Het was buiten -10 graden en wij hadden net een baby. De moeder komt haar zoon ophalen en wil niet binnen komen…. Maar zoonlief had zijn schoenen en jas nog niet aan. Ik heb nog aangedrongen of ze echt niet even binnen wil komen, maar dat wil ze niet. Het was echt veel te koud om de deur open te laten staan, dus ik heb gevraagd of ze het dan een probleem vond dat ik de deur even dicht zou doen en haar zoon zou helpen de jas en schoenen aan te doen. Ik voelde mij echt zo mega ongemakkelijk. Stond ze daar voor de deur te wachten in de vrieskoude. Maar de deur 10 minuten open laten staan met die kou ging mij ook echt te ver (zoonlief was namelijk niet van plan haast te maken met aankleden).
Ohja en nog een voorval. Charlotte wil graag met een gekleurd vriendje uit de klas spelen en heeft met hem al afgesproken. Maar als de jongen het aan zijn vader vraagt of hij mag spelen, wordt hij aan zijn arm mee van het schoolplein afgesleurd. Charlotte stond met open mond te kijken. Ik heb haar gezegd dat ze het een andere keer nog maar eens moet proberen. De week erna hebben ze weer een speelafspraak gemaakt. Ik wil met Charlotte naar de vader van de jongen lopen en wéér wordt hij aan zijn arm van het schoolplein gesleurd. Charlotte stond gewoon te huilen! Ik heb haar toen maar gezegd dat ze beter afspraken met haar andere vriendjes kan maken. Ik heb haar uitgelegd dat zijn ouders de taal niet goed beheersen en ik niet met hen afspraakjes kan maken. Ze was heel teleurgesteld, maar heeft zich er uiteindelijk bij neergelegd.
En dat is dan de multiculturele samenleving, mag ik het nog helemaal niks vinden?
-
Wat jammer he dat er nog steeds mensen de taal niet goed beheersen. Ik vind ook dat Jonas moet meekrijgen dat we allemaal anders denken, eruitzien en doen. Gelukkig spreken de meeste ouders zeer goed Nederlands bij ons in de buurt en op school. Jonas heeft 1 Turks vriendje, 1 Surinaams vriendje, 1 Irakees vriendinnetje en 3 Nederlandse vriendjes. En met alle ouders verloopt de communicatie goed. Maar al die ouders zijn ook heel goed opgeleid en spreken goed Nederlands. Ik vind het helemaal goed zo! En vind het ook leuk dat hij merkt dat het bij hen in het gezin anders gaat. Wij houden bij het Turkse vriendje rekening met dat hij geen varkensvlees mag hebben en zij houden met onze christelijke feestdagen en zondagen rekening met ons door hun zoon hier niet aan de deur te laten gaan. Daar kwam ik later pas achter, toen heb ik ze wel uitgelegd dat dat voor ons helemaal niet hoeft want we zijn niet Christelijk. Met Pasen kwam het toevallig zo uit dat M. (wil hier geen namen noemen van andermans kinderen dat vind ik niet netjes) aan de deur kwam toen wij aan het paasontbijt zaten, toen is hij gezellig aangeschoven. Zo leuk! Ik herken het dus niet gelukkig!
-
Bij ons in het dorp wonen eigenlijk geen allochtonen en dat vind ik wel jammer! Ik ben zelf in een volledig ‘witte’ omgeving opgegroeid en zag toen ik al op de middelbare school zat voor het eerst (bewust in elk geval) iemand met een donkere huidskleur. Ik kan het me gewoon echt nog herinneren. Maar goed, nu wonen we zelf ook weer in zo’n dorp en eigenlijk vind ik dat voor de meiden niet goed. Natuurlijk hebben zij wel regelmatig allochtonen gezien als we naar de stad of op vakantie o.i.d. gaan maar ik had graag wat meer diversiteit om me en hen heen gehad. Ook op de school waar ik werk is het overwegend wit. Jammer!
-
wij wonen in een dorp en denk dat het in een dorp toch heel anders is dan in de stad (randstad o.i.d).
bij ons in het dorp wonen wel heel veel mensen uit polen. het is heel verschillend.de 1 kan heel goed nederlands de ander totaal niet.. kwa school hebben wij gekozen voor een chriselijke. wij zijn allebei zo opgevoed..doen er overigens niet veel meer mee (zijn bijv. niet in de kerk getrouwd of hebben onze kinderen niet laten dopen) maar op de 1 of andere manier wil ik het ze toch wel meegeven.(kunnen ze later altijd kiezen). we zijn nog wel bij de katholieke en de openbare geweest…maar naar onze mening was deze school ook gewoon de beste (ik voelde me er thuis)
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.