[stoeremamaBijdrager]

bij mij ( en mijn vorige partner) is het juist veel te snel gegaan, niet dat ik achteraf een andere keuze zou hebben gemaakt, maar ik was nog er jong( gelukkig niet onbezonnen).
bij mij zijn mijn eerste 2 jongens door de pil heen gekomen (nou stond ik al wel onder controle bij de huisarts ivm hormoon problemen) bij mijn 2e heb ik zelfs een morning after genomen, maar waarschijnlijk heeft dat net langs elkaar heen geslopen.
toen ik eenmaal wist dat ik zwanger was (bij de 1e 21 jaar en de 2e 22 jaar) heb ik me uitermatig netjes gedragen.
( ook ik draag de mening mee, dat diegene die het zo graag willen niet kunnen en diegene waarvan je denkt dat ze gesteriliseert moeten worden ze fokken alsof het knuffels zijn, en dus de wereld niet eerlijk verdeeld is)
na een paar jaar geleden een nieuwe partner te hebben ontmoet, willen we nou samen ook nog heel graag een kindje.
dit is voor mij juist weer een totaal onbekend terrein, de andere 2 jongens zijn gewoon gebeurd (begrijp het niet verkeerd)bij de andere 2 heeft iedereen (inclusief ikzelf) moeten wennen aan het idee dat er (weer) een kindje onderweg was, en ook nu vinden mensen om ons heen dat wij met 2 kinderen al genoeg boffen en het daar maar moeten bij houden in deze maatschappij.
dit is heel kwetsend voor ons omdat we ten eerste graag nog een kind samen willen,maar ten tweede ook nog eens graag een groot gezin willen. wie weet hoe ze daarop gaan reageren.
heeft iemand ook iets soortgelijks meegemaakt of ook moeite met opmerkingen uit omgeving?

gr stoeremama