Anoniem
Aangemaakte reacties
-
In reactie op: Mama’s van oudere kindjes?
Super! Ben benieuwd naar de verhalen :applaus:
Als je ergens nieuw aankomt dan ken je de mensen nog niet he 😀
Straks na de wasjes en de plasjes eens bijlezen 😉 -
In reactie op: Op zoek naar goede basisshirts
Ik bestel mijn basisshirts bij LaRedoute, ik gebruik ze vaak ook om te pimpen met strijkapplicaties.
Eens je klant bent krijg je vaak ook kortingscheques en dergelijke. Ik heb ook hetzelfde voor bij Hema, maar Zeeman heeft het nog veel erger. C&A heeft ook wel goeie kwaliteit.
Maar mijn auti-meisje wil alleen broeken van La redoute dus bestel ik meteen shirtjes ook daar
Groetjes :zon: -
In reactie op: Blogwedstrijd – Schrijftalent gezocht
Ik ben een Belgische mama van 32 jaar, gehuwd, met een druk voetballende zoon van 8. En met druk voetballend bedoel ik dan 3 à 4 trainingen per week en dan nog een voetbalmatch tijdens het weekend. Ik heb nog een vlinderdochter die 7 jaar geleden werd geboren en een lieve dochter van bijna 5 waar ik mijn handen meer dan vol mee heb.
Al van kleinsaf viel het mij op dat er met mijn jongste een speciale aanpak nodig was.
Ze sliep niet zoals het moest. Maar de toenmalige kinderarts vond dat niet abnormaal. Zo lang ze graag ging slapen en ze snel insliep was er niets aan de hand. Nu ja, dat deed ze wel, ze was immers doodmoe van haar nachtelijke escapades. Maar na 3,5 jaar zat ik er helemaal door. Mijn man werkte in het buitenland en de nachten begonnen zich te wreken. Ik had immers CVS en kon mijn nachtrust best gebruiken. Het ziekenhuis waar ik in behandeling was stuurde mij met mijn dochter naar de slaapkliniek. Daar bleek dat ze een slaapstoornis had. Omdat ze ook niet zeker waren of er neurologisch iets mis was, werd dochterlief ook nog aan allerlei andere tests onderworpen. Nu ja, we konden maar beter zeker zijn vond ik; en de tests kende ik allemaal van vroeger bij mijn kleine broertje.Gelukkig was er neurologisch niets aan de hand. De neurologen schreven haar slaapmedicatie voor, en we gingen naar huis. De slaapmedicatie deed wonderen! Tijdens een controlegesprek aanhoorden de neurologen ook mijn verhaal over haar gedrag. Ik had een uitgebreid verslag gemaakt om hen te laten lezen over wanneer en hoe het begon en wat juist de pijnpunten waren.
Mijn zoektocht naar antwoorden ging al terug van de tijd toen ze nog bij de onthaalmoeder zat. We kwamen er samen achter dat er een dieper onderliggend probleem was en werden doorverwezen naar het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen. Na héél lang wachten en een batterij tests kwam het verdict… En ik wist het… van in het begin… maar stil vanbinnen hoop je dat het toch niet waar is…Mevrouw, uw dochtertje is autistisch. Ze heeft een emotieregularisatiestoornis.
Dwz dat ze dus haar emoties niet de baas kan, maar ook niet iemands anders emoties begrijpt, en is overgevoelig voor alles. Ze heeft een hoog IQ, de taalkennis van iemand van meer dan 5 maar de taalvaardigheid van iemand minder dan 4. En dat is enorm frustrerend, ze krijgt het dus niet uitgelegd. Je moet dus aanvoelen wat ze wil zeggen.Elke dag is hier verschillend, ondanks de vaste structuur. Broer en zus kunnen mekaar geen seconde missen, ook al zitten ze mekaar voortdurend in de haren. En hoe leg je aan een 8-jarige uit wat autisme is? Hoe gaan we nu van start in het nieuwe schooljaar met de extra begeleiding? Hoe vertellen we dit nu aan de “buitenwereld”? To be continued… 😉
